Wheel Chair

Sa mundong ating ginagalawan. Ballpen ang sandata ng isnag manunulat. Gamit niya ito para ipakita ang kaniyang angking talento para maka buo ng obra maestra na gawa ng katotohanan at imahinasyon sa kaniyang isipan .

Madami pa siyang lalakbayin para makamit ang inaasam na pangarap . Bumuo siya ng mundo na siya lang ang nakakaalam. Sinulat niya bawat deletalye ng kaniyang buhay. Binigyan niyang buhay ang parang niyang pawang walang saysay. Ginuhit niya ang mga paang naglalakad tungo sa pangarap nito at binigyan ito ng kwento sa kaniyang sulat. Sinulat niya ang mga pangyayaring gusto niyang maganap.

Unang hakbang,  hakbang sa unang niyang pagsulat. Pagpunta sa iba't ibang lugar para maipahayag ang kaniyang talento sa pagsulat na hindi niya na gawa.

Ikalawang hakbang, ginawan niya ng buhay ang kaniyang mga paa. Galing sa kaniyang imahinasyon, nakapunta siya sa iba't ibang bahagi ng lugar para isulat ang mga damdamin nagliliyab at talento niyang gustong ipasilayat.

Panghuli, huling hakbang niya tungo sa inaasam na magandang kinabukasan. Sinulat niya ang gustong gawin sa mga paang ginuhit niya. Ang maka lakad sa mga lugar na gustong niyang paroonan. Sa isang normal na buhay ng isang manunulat at ipakita ang kaniyang sarili na walang bahid ng kahihiyan para sa kaniya.

Gusto niyang ipakita ang katotohanan. Pero gusto niya munang maramdam ang imahinasyon sa kaniyang isipan. Sinulat niya lahat ng detalye ng kaniyang pinagdaanan. Pinagkait man sa kaniya ang wastong hubog at bahagi ng katawan. Pero patuloy niya itong mararamdaman na nandiyan, dahil sa interpretasyon ng pagsulat sa kaniyang kalagayan.

Patuloy na hindi sinukuan ang kaniyang talento. Nakapunta sa lupalok ng mundo sa larangan ng pagsulat. Naibahagi ang kaniyang talento. Gamit ang wheel chair papunta sa kung saan niya gusto. Nagiging instrumento ang pagsulat para maramdamam niya ang kaniya pagkatao. Gamit ang wheel chair na naging kaagay niya sa paglalakad tungo sa kaniyang inaasam na pagtanggap ng mundo./ Claire Loreen Dolendo